понеділок, 8 грудня 2025 р.

Genocide under the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide (Ukraine v. Russian Federation)

 182-20251208-pre-01-00-en.pdf

INTERNATIONAL COURT OF JUSTICE

Peace Palace, Carnegieplein 2, 2517 KJ The Hague, Netherlands

Tel.: +31 (0)70 302 2323 Fax: +31 (0)70 364 9928

Website X YouTube LinkedIn 

Press Release

Unofficial

No. 2025/55

8 December 2025

Allegations of Genocide under the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide (Ukraine v. Russian Federation)

The Court finds that the counter-claims submitted by the Russian Federation are admissible 

as such, authorizes Ukraine to submit a Reply and the Russian Federation to submit

a Rejoinder, and fixes the time-limits for the filing of those pleadings

THE HAGUE, 8 December 2025. By an Order dated 5 December 2025, the International Court 

of Justice has found that the counter-claims submitted by the Russian Federation in the case 

concerning Allegations of Genocide under the Convention on the Prevention and Punishment of the 

Crime of Genocide (Ukraine v. Russian Federation) are admissible as such and form part of the 

current proceedings. By that same Order, the Court has authorized Ukraine to submit a Reply and 

the Russian Federation to submit a Rejoinder. The Court has fixed 7 December 2026 and 7 December 

2027 as the respective time-limits for the filing of those written pleadings.

As the Order explains, in its Judgment dated 2 February 2024, the Court found that it had 

jurisdiction, on the basis of Article IX of the Convention on the Prevention and Punishment of the 

Crime of Genocide (the “Genocide Convention”), to entertain submission (b) in paragraph 178 of the 

Memorial of Ukraine, whereby the Applicant requests the Court to “[a]djudge and declare that there 

is no credible evidence that Ukraine is responsible for committing genocide in violation of the 

Genocide Convention in the Donetsk and Luhansk oblasts of Ukraine”, and that the submission in 

question was admissible. However, the Court found that submissions (c) and (d) in paragraph 178 of 

Ukraine’s Memorial fell outside the scope of the compromissory clause in Article IX of the Genocide 

Convention and, consequently, that the Court lacked jurisdiction ratione materiae to entertain them.

The Order further recalls that in the Counter-Memorial that the Russian Federation filed on 

18 November 2024, the latter, referring to Article 80 of the Rules of Court, presented counter-claims. 

Ukraine disputed the admissibility of those counter-claims as such.

Under Article 80, paragraph 1, of the Rules of Court, two requirements must be met for the 

Court to be able to entertain a counter-claim, namely that the counter-claim “comes within the 

jurisdiction of the Court” and that it “is directly connected with the subject-matter of the claim of the 

other party”.

In respect of the first requirement, the Court concludes that it has jurisdiction to entertain the 

counter-claims of the Russian Federation under Article IX of the Genocide Convention.


2 -

As regards the question of connection in fact, the Court considers that the Parties’ respective 

claims relate to the same factual complex and that there is a direct connection in fact between 

Ukraine’s principal claim and the Russian Federation’s counter-claims. Moreover, the Court notes 

that the Russian Federation intends to rely, for the most part, on the same evidence in order both to 

refute Ukraine’s claim and to substantiate its own counter-claims. With respect to the question of 

connection in law, the Court notes that both Parties rely, in their respective claims, on the same 

instrument, the Genocide Convention, which is invoked both as the title of jurisdiction and as the 

basis of the Parties’ claims on the merits. The Court concludes that there is a direct legal connection 

between Ukraine’s principal claim and the Russian Federation’s counter-claims.

The Court therefore finds that the counter-claims of the Russian Federation satisfy the 

requirements of Article 80, paragraph 1, of the Rules of Court, and that they are admissible as such.

In its Order,

THE COURT,

(A) By eleven votes to four,

Finds that the counter-claims submitted by the Russian Federation are admissible as such and 

form part of the current proceedings;

IN FAVOUR: President Iwasawa; Vice‑President Sebutinde; Judges Tomka, Xue, Bhandari, 

Nolte, Charlesworth, Brant, Tladi, Hmoud; Judge ad hoc Tuzmukhamedov;

AGAINST: Judges Abraham, Gómez Robledo, Cleveland; Judge ad hoc Daudet;

(B) Unanimously,

Authorizes Ukraine to submit a Reply and the Russian Federation to submit a Rejoinder 

relating to the claims of both Parties in the current proceedings and fixes the following time-limits 

for the filing of those pleadings:

For the Reply of Ukraine, 7 December 2026;

For the Rejoinder of the Russian Federation, 7 December 2027; and

Reserves the subsequent procedure for further decision.

*

Vice-President SEBUTINDE, Judges GÓMEZ ROBLEDO and CLEVELAND, and Judge ad hoc

DAUDET append a joint declaration to the Order of the Court; Judges ABRAHAM, GÓMEZ ROBLEDO

and CLEVELAND append dissenting opinions to the Order of the Court; Judge TLADI appends a 

separate opinion to the Order of the Court; Judge HMOUD appends a declaration to the Order of the 

Court; Judge ad hoc DAUDET appends a dissenting opinion to the Order of the Court.

___________


3 -

History of the proceedings

On 26 February 2022, Ukraine filed in the Registry of the Court an Application instituting 

proceedings against the Russian Federation concerning “a dispute . . . relating to the interpretation, 

application and fulfilment of the 1948 Convention on the Prevention and Punishment of the Crime 

of Genocide” (the “Genocide Convention”).

Ukraine contends, inter alia, that

“the Russian Federation has falsely claimed that acts of genocide have occurred in the 

Luhansk and Donetsk oblasts of Ukraine, and on that basis recognized the so-called 

‘Donetsk People’s Republic’ and ‘Luhansk People’s Republic’, and then declared and 

implemented a ‘special military operation’ against Ukraine.”

Ukraine “emphatically denies” that such acts of genocide have occurred and states that it 

submitted the Application “to establish that Russia has no lawful basis to take action in and against 

Ukraine for the purpose of preventing and punishing any purported genocide”.

As basis for the Court’s jurisdiction, Ukraine invokes Article 36, paragraph 1, of the Statute 

of the Court and Article IX of the Genocide Convention, to which both States are parties.

Together with the Application, Ukraine submitted a Request for the indication of provisional 

measures with reference to Article 41 of the Statute of the Court and to Articles 73, 74 and 75 of the 

Rules of Court. By an Order dated 16 March 2022, the Court indicated certain provisional measures.

On 3 October 2022, the Russian Federation raised preliminary objections to the jurisdiction of 

the Court and to the admissibility of the Application. Consequently, in accordance with Article 79bis, 

paragraph 3, of the Rules of Court, the proceedings on the merits were suspended. By an Order dated 

7 October 2022, the Court fixed 3 February 2023 as the time-limit within which Ukraine could 

present a written statement of its observations and submissions on the preliminary objections raised 

by the Russian Federation. Ukraine filed its written statement within the time-limit thus fixed.

Between 21 July 2022 and 15 December 2022, 33 States filed declarations of intervention in 

the case, pursuant to Article 63, paragraph 2, of the Statute of the Court. By an Order dated 5 June 

2023, the Court decided that the declarations submitted by 32 States were admissible at the 

preliminary objections stage of the proceedings.

Public hearings on the preliminary objections raised by the Russian Federation were held 

between 18 and 27 September 2023. Thirty-two intervening States presented oral observations at the 

hearings. 

On 2 February 2024, the Court rendered its Judgment on the preliminary objections, in which 

it found that it had jurisdiction to examine the claim of Ukraine requesting the Court to “[a]djudge 

and declare that there is no credible evidence that Ukraine is responsible for committing genocide in 

violation of the Genocide Convention in the Donetsk and Luhansk oblasts of Ukraine”, and that the 

claim was admissible. The case could therefore proceed to the merits.

By an Order also dated 2 February 2024, the Court fixed 2 August 2024 as the time-limit for 

the filing of the Counter-Memorial of the Russian Federation. By Orders dated 30 July 2024 and 

9 September 2024, this time-limit was extended to 16 September 2024 and then to 18 November 

2024.

In a press release dated 6 August 2024, the Court announced that 23 States had filed new or 

adjusted declarations of intervention under Article 63 of the Statute for the purposes of the merits 

stage of the proceedings, or had indicated their intention to maintain their declarations of intervention


4 -

filed at the preliminary objections stage, without adjustments. One such State, Poland, has also filed

an application for permission to intervene under Article 62 of the Statute.

By an Order of 9 September 2024, the President of the Court extended to 18 November 2024 

the time-limit for the filing of the Counter-Memorial of the Russian Federation. On 18 November 

2024, the latter filed that pleading, which contained counter-claims. Ukraine subsequently objected 

to the admissibility of those claims.

In accordance with Article 80, paragraph 3, of the Rules of Court, the Court invited Ukraine 

and the Russian Federation to submit their views on the question no later than 20 May 2025 and 

22 September 2025, respectively.

___________

A summary of the Order appears in the document entitled “Summary 2025/8”, to which 

summaries of opinions and declarations are annexed. This summary and the full text of the Order are 

available on the case page on the Court’s website.

Earlier press releases relating to this case are available on the Court’s website.

___________

Note: The Court’s press releases are prepared by its Registry for information purposes only 

and do not constitute official documents.

___________

The International Court of Justice (ICJ) is the principal judicial organ of the United Nations. 

It was established by the United Nations Charter in June 1945 and began its activities in April 1946. 

The Court is composed of 15 judges elected for a nine-year term by the General Assembly and the 

Security Council of the United Nations. The seat of the Court is at the Peace Palace in The Hague 

(Netherlands). The Court has a twofold role: first, to settle, in accordance with international law, 

legal disputes submitted to it by States; and, second, to give advisory opinions on legal questions 

referred to it by duly authorized United Nations organs and agencies of the system.

___________

Information Department:

Ms Monique Legerman, First Secretary of the Court, Head of Department: +31 (0)70 302 2336

Ms Joan

ne Moore, Information Officer: +31 (0)70 302 2337 

Mr Avo Sevag Garabet, Associate Information Officer: +31 (0)70 302 2481

Email: media@icj-cij.org





понеділок, 7 жовтня 2024 р.

Боронімо конституційні права та свободи людини і громадянина від образи почуттів громадян-християн у звʼязку з їхніми релігійними переконаннями


Боронімо конституційні права та свободи людини і громадянина від образи почуттів громадян-християн у звʼязку з їхніми релігійними переконаннями

Дорогі, свідомі керівники організацій! Підтримайте нашу ініціативу зі збору підписів під Колективним зверненням до Уповноваженого Верховної Ради України з прав людини щодо порушень з боку з боку ТРЦ Dream Town конституційних прав та свобод людини і громадянина, а саме образи почуттів громадян-християн у звʼязку з їхніми релігійними переконаннями, заповнивши форму, що доступна за посиланням:

субота, 29 липня 2023 р.

Право на життя людини від зачаття

Право на життя людини від зачаття
https://is.gd/FTw1vq
Чи має дитина в утробі матері право на життя? Чи можливо, що в Україні скасовувати аборти й що нам потрібно робити для цього? На ці й інші запитання відповів голова громадської організації «Рух за життя та гідність людини», доктор філософії в галузі права Артур Погоріленко.
За матеріалами credo
Олександр Кривенко – заступник голови з інформаційної політики, керівник інформаційного департаменту правління Громадської організації «Рух за життя та гідність людини», член Громадської організації «Школа адаптивного управління соціально-педагогічними системами», фундатор і координатор духовно-просвітницьких платформ «Християнська педагогіка в Україні та за кордоном Christian pedagogy in Ukraine and Abroad», «Захист християнських цінностей – основи життя та сім’ї в Україні», «Християни про справедливу війну», магістр освітніх, педагогічних наук, магістр права, журналіст
Київ
Право на життя людини від зачаття // Рух за життя та гідність людини.  URL: https://fhldm.blogspot.com/2023/07/291900.html
#аборт #вбивство #гідність #діти #життя 

неділя, 9 квітня 2023 р.

XVII Всеукраїнський фестиваль-конкурс «Учитель року предметів духовно-морального спрямування - 2023» подякував Олександру Кривенку

XVII Всеукраїнський фестиваль-конкурс «Учитель року предметів духовно-морального спрямування - 2023» подякував Олександру Кривенку

XVII Всеукраїнський фестиваль-конкурс «Учитель року предметів духовно-морального спрямування - 2023» подякував члену оргкомітету Конкурсу, заступнику голови з інформаційної політики, керівнику інформаційного департаменту правління Громадської організації «Рух за життя та гідність людини», фундатору і координатору духовно-просвітницької платформи «Християнська педагогіка в Україні та за кордоном» («Christian pedagogy in Ukraine and Abroad»); магістру права Кривенку Олександру Григоровичу за допомогу у висвітленні резульататів Конкурсу. 

«ВИХОВУЄМО ПАТРІОТІВ УКРАЇНИ - ЗАХИСНИКІВ РІДНОЇ ЗЕМЛІ»
МІНІСТЕРСТВО ОСВІТИ І НАУКИ УКРАЇНИ
НАЦІОНАЛЬНИЙ УНІВЕРСИТЕТ «ОСТРОЗЬКА АКАДЕМІЯ»
НАУКОВО-ДОСЛІДНА ЛАБОРАТОРІЯ ХРИСТИЯНСЬКОЇ ЕТИКИ, ПСИХОЛОГІЇ ТА ПЕДАГОГІКИ НаУОА

ГРОМАДСЬКА ОРГАНІЗАЦІЯ «ВСЕУКРАЇНСЬКА АСОЦІАЦІЯ ПЕДАГОГІВ І ПСИХОЛОГІВ ІЗ ДУХОВНО-МОРАЛЬНОГО ВИХОВАННЯ»

XVII Всеукраїнський фестиваль-конкурс «Учитель року предметів духовно-морального спрямування - 2023»

Подяка 
Кривенку Олександру Григоровичу
заступнику голови з інформаційної політики, керівнику інформаційного департаменту правління Громадської організації «Рух за життя та гідність людини», фундатору і координатору духовно-просвітницької платформи «Християнська педагогіка в Україні та за кордоном» («Christian pedagogy in Ukraine and Abroad»); магістру права

члену організаційного комітету XVII Всеукраїнського фестивалю-конкурсу «Учитель року предметів духовно-морального спрямування - 2023»

ЗА ДОПОМОГУ У ВИСВІТЛЕННІ РЕЗУЛЬТАТІВ ФЕСТИВАЛЮ-КОНКУРСУ

Ректор Національного університету «Острозька академія», професор Пасічник І. Д.

Координатор XVII Всеукраїнського фестивалю-конкурсу «Учитель року предметів духовно-морального спрямування - 2023»;
Голова громадської організації «Всеукраїнська асоціація педагогів і психологів із духовно-морального виховання»; доктор педагогічних наук, професор Національного університету «Острозька академія» Жуковський В. М.

Острог - 2023

четвер, 30 березня 2023 р.

За християнські цінності: у Львівській обласній раді створили депутатську групу


У Львівській обласній раді створили депутатську групу «За християнські цінності». 


Таку ініціативу озвучила голова обласної ради під час сесійного засідання сьогодні, 30 березня.
Уповноваженою групи визначено депутатку Ірину Сех.
Мета створення групи – відстоювання принципів та засад, без яких неможлива побудова справедливого суспільства і держави, зокрема права громадян на здорову сім`ю, відповідальне батьківство і материнство, збереження життя, повага до старших та немічних, турбота про ближнього.
«Вітаємо ініціативу створення групи «За християнські цінності» і запрошуємо депутатів облради до участі в ній», - зауважила голова Львівської обласної ради Ірина Гримак.

Львівська обласна рада
https://lvivoblrada.gov.ua/news/u-lvivskii-oblasni-radi-stvorili-deputatsku-grupu-za-hristiyanski-cinnosti 

четвер, 23 лютого 2023 р.

Decyzja Komisji Europejskiej będzie przełomem w walce o dobre imię prorodzinnych samorządów, pomówionych o dyskryminację i szerzenie nienawiści

Szanowni Państwo,

dzisiaj z ogromną radością dzielę się z Państwem wiadomością o wielkim przełomie! Sprawa dotyczy prorodzinnych samorządów, które przyjmowały naszą Samorządową Kartę Praw Rodzin lub wyrażały sprzeciw wobec ideologii LGBT. Przez lata były obrażane i zastraszane. Ale wszystko wskazuje na to, że prawda zwyciężyła. 
https://fhldm.blogspot.com/2023/02/240400.html

Od lipca 2021 roku Komisja Europejska prowadziła przeciwko Polsce specjalną „procedurę naruszeniową”. Unijni urzędnicy twierdzili, że w Polsce dochodzi do dyskryminowania homoseksualistów i osób z zaburzeniami tożsamości płciowej, a dowodem dyskryminacji miały być rzekome „strefy wolne od LGBT”. To oczywiste kłamstwo samych aktywistów LGBT, którzy zresztą otwarcie chwalili się w mediach społecznościowych, że to dzięki nim Komisja prześwietla Polskę.

Pomimo naszych starań, kolejne polskie sądy uznawały, że umieszczenie samorządu w „Atlasie nienawiści” nie narusza jego dobrego imienia. Urzędnicy z Brukseli grozili także prorodzinnym samorządom utratą unijnych pieniędzy. Sytuacja stawała się coraz trudniejsza...

Na szczęście ich tryumf był tylko chwilowy – pod koniec stycznia Komisja Europejska zamknęła postępowanie w sprawie rzekomych „stref wolnych od LGBT”.

Decyzja Komisji Europejskiej zaskoczyła pewnych siebie aktywistów LGBT i radykalne media. „Czy Komisja uwierzyła, że w Polsce nie ma problemu dyskryminacji?” – pyta z rozgoryczeniem portal Oko Press, przytaczając opinię aktywistki Kampanii Przeciw Homofobii oraz jednego z autorów oszczerczego „Atlasu nienawiści”. To na stronie Atlasu zrównano uchwały sprzeciwiające się „ideologii LGBT” z Samorządową Kartą Praw Rodzin, uznając wszystkie prorodzinne samorządy za strefę „nienawiści do osób LGBT”.

Zamknięcie unijnej procedury to niewątpliwie wielkie zwycięstwo prorodzinnych samorządowców i prawników Instytutu Ordo Iuris, którzy od razu po jej wszczęciu przekazali polskiemu rządowi analizę prawną, zawierającą merytoryczne odpowiedzi na wszystkie zadane przez unijnych urzędników pytania. Jak przyznają publicyści Oko Press i Gazety Wyborczej, rząd w korespondencji z Komisją Europejską „powielał linię obrony wykorzystywaną przez samorządy i reprezentujące ich przed sądami Ordo Iuris”.

Nie zamierzamy jednak spocząć na laurach. Koniec procedury naruszeniowej KE musi być początkiem nowego etapu w walce o dobre imię oczernianych samorządów i dobrą politykę prorodzinną polskich gmin, powiatów i województw. O decyzji Komisji Europejskiej będziemy przypominać w sądach, gdzie wciąż toczy się pięć postępowań w procesach autorów „Atlasu nienawiści”, których pozwaliśmy w imieniu samorządów, które przyjęły przygotowaną przez prawników Ordo Iuris Samorządową Kartę Praw Rodzin.

Nie ustajemy również w walce z mitem „stref wolnych od LGBT” na arenie międzynarodowej. Interweniujemy za każdym razem, gdy ten fake news powraca w debacie międzynarodowej. A powtarza się to niestety regularnie. Wielu uwierzyło w prawdziwość fałszywych tablic drogowych z napisem „strefa wolna od LGBT”. W efekcie, w Europie są nadal ludzie święcie przekonani, że w Polsce istnieją wsie i miasteczka, do których homoseksualiści i osoby z zaburzeniami tożsamości płciowej nie mają wstępu. Takie kłamstwa powielano wielokrotnie w Parlamencie Europejskim – i to nie tylko w wystąpieniach europosłów.

O istnieniu rzekomych „stref wolnych od LGBT” mogliśmy przeczytać w dwóch rezolucjach Parlamentu Europejskiego. Obie zaskarżyliśmy do Trybunału Sprawiedliwości, który dzięki temu miał okazję, by potwierdzić to o czym przypominamy od lat – rezolucje Parlamentu Europejskiego nie mają żadnej mocy prawnej i są tylko deklaracją polityczną eurodeputowanych.

Teraz przed nami kolejne ważne zadanie. Musimy przełamać atmosferę strachu przed utratą środków unijnych wywołaną przez lobbystów LGBT. Decyzja Komisji Europejskiej będzie tu ważnym argumentem.

Osiągnęliśmy już zresztą w tym względzie znaczący sukces. Gdy rząd Norwegii, zainspirowany kłamstwami polskich aktywistów LGBT, zawiesił wypłatę 7,5 miliona złotych z tzw. funduszy norweskich śląskiej gminie Wilamowice, która przyjęła swoją prorodzinną uchwałę, przekonaliśmy zastraszonych samorządowców do przyjęcia w jej miejsce Samorządowej Karty Praw Rodzin. W efekcie, władze Norwegii odblokowały wypłatę pieniędzy, przyznając, że SKPR nie ma charakteru dyskryminacyjnego wobec jakiejkolwiek grupy społecznej.

Teraz, do podobnego kroku będziemy chcieli przekonać kolejnych samorządowców, nie ustając jednocześnie we wsparciu prawnym dla niemal 40 miast, gmin i powiatów, które wytrwały i nie wycofały się ze swoich prorodzinnych uchwał – pomimo ataków, oszczerstw i szantażów. Kampania na rzecz Samorządowej Kart Praw Rodzin jest największą w ostatnich latach inicjatywą prorodzinną w samorządach, a zarazem okazją do zabrania przez samorządy głosu wobec ponawiających się ataków na rodzinę.

Naszych sukcesów w promocji i obronie SKPR nie byłoby, gdyby nie wsparcie Darczyńców Instytutu Ordo Iuris, którzy stoją za nami i wspierają nas we wszystkich podejmowanych działaniach, za co serdecznie dziękuję. Razem udało nam się powstrzymać manipulacje wspierane przez potężne międzynarodowe lobby. Teraz przed nami wielka okazja, by polskie samorządy na dobre powstrzymały niesprawiedliwe ataki i kampanie ideologicznych radykałów. 

Tak powstaje fake news

Zakończenie przez Komisję Europejską procedury naruszeniowej wobec Polski to dowód na to, jak ważny jest nasz systematyczny wysiłek w prostowaniu kłamstw, rozpowszechnianych przez radykalnych ideologów i aktywistów organizacji LGBT.

Gdy wiele polskich samorządów zareagowało sprzeciwem wobec radykalnego genderowego programu Rafała Trzaskowskiego „Deklaracja LGBT+”, nikt nie mógł przewidzieć, że ideolodzy posuną się do tak krzywdzących ataków na małe gminy, czy powiaty. Skandaliczne kłamstwa zaczęły się od happeningów aktywisty LGBT Barta Staszewskiego, który przygotował żółte tablice z napisem „strefa wolna od LGBT” – przetłumaczonym na język angielski, francuski i rosyjski. Następnie jeździł po miejscowościach, które przyjęły prorodzinne uchwały i przymocowywał swoje tablice pod tablicami z nazwami miast. Zdjęcia i krótkie filmy z tych akcji publikował w sieci. Wkrótce zdjęcia dotarły daleko poza granice kraju. Wieku Europejczyków naprawdę uwierzyło, że polskie miejscowości zamieściły takie znaki na swych granicach.

Inni działacze LGBT stworzyli „Atlas nienawiści” – interaktywną mapę Polski, na której zaznaczyli na czerwono wszystkie gminy, powiaty i województwa, które przyjęły prorodzinne uchwały, uznając je za miejsca, w których nie toleruje się osób identyfikujących się z ruchem LGBT. Wśród nich znalazły się także samorządy, które przyjęły Samorządową Kartę Praw Rodzin – pomimo tego, że przygotowana przez prawników Ordo Iuris uchwała nie wspomina nawet słowem o ruchu LGBT.

Skrzywdzone pomówieniami samorządy mogły liczyć tylko na wsparcie Instytutu Ordo Iuris.

Unia Europejska powiela kłamstwa

Kłamstwa trafiły na podatny grunt do tego stopnia, że nawet niektórzy europejscy politycy wyrażali przekonanie, że w Polsce istnieją sklepy, kawiarnie i inne miejsca, do których nie wpuszcza się osób o skłonnościach homoseksualnych.

W efekcie, samorządowcy, którzy w swoich uchwałach afirmowali wartość rodziny, spotkali się z falą hejtu oraz ataków medialnych i politycznych. Byli oskarżani o homofobię, faszyzm, nienawiść. Wreszcie spotkali się z groźbami odebrania finansowania ze środków unijnych.

O „strefach wolnych od LGBT” mówiono na forum Parlamentu Europejskiego, który przyjął nawet dwie rezolucje, powielające to kłamstwo. Szefowa Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen mówiła o „polskich strefach wolnych od LGBT” w swoim dorocznym orędziu o stanie Unii Europejskiej. W końcu Komisja Europejska ogłosiła w lipcu 2021 roku wszczęcie wobec Polski procedury naruszeniowej.

Polscy aktywiści LGBT chwalili się w swoich mediach społecznościowych spotkaniami z unijnymi komisarzami, przekonując, że to właśnie dzięki nim unijni urzędnicy tak intensywnie atakują Polskę.

Wydawało się, że sprawa jest przegrana.

Rezolucje Parlamentu Europejskiego przed TSUE

Wiedzieliśmy, że walka z oszczerczą propagandą skrajnej lewicy nie będzie prosta. Nie dysponujemy nawet setną częścią ich kapitału oraz siły medialnej. Dlatego postawiliśmy na systematyczne, merytoryczne wyjaśnienia oraz zdecydowaliśmy się na podjęcie chirurgicznych działań prawnych.

Zaskarżyliśmy do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej rezolucje Parlamentu Europejskiego, w których eurodeputowani nie tylko powielili nieprawdziwe informacje o istnieniu w Polsce „stref wolnych od LGBT”, ale też wprost zaatakowali Instytut Ordo Iuris. Skierowaliśmy skargę do TSUE, wnosząc o stwierdzenie nieważności dokumentu.

W jednej ze spraw Trybunał odrzucił naszą skargę, ale uczynił to potwierdzając kluczową dla nas sprawę – sędziowie TSUE stwierdzili wprost, że rezolucje Parlamentu Europejskiego są tylko politycznym stanowiskiem eurodeputowanych. To o tyle istotne, że skrajna lewica często powołuje się na uchwały PE nawet w sądach – choćby w precedensowym procesie Justyny Wydrzyńskiej, w którym aborcjoniści przekonują, że aborcja jest „prawem człowieka”, bo tak twierdzi Europarlament.

W sprawie drugiej rezolucji Trybunał pierwotnie próbował uchylić się od rozstrzygania sprawy z przyczyn formalnych, ale po naszym odwołaniu, Druga Izba TSUE przyznała rację prawnikom Ordo Iuris i przekazała sprawę do ponownego rozstrzygnięcia. Jedno jest pewne – kłamstwa na temat Polski nie pozostają bez prawnej reakcji.

W ramach walki z kłamstwami na temat dyskryminowania w naszym kraju osób z subkultury LGBT, opublikowaliśmy raport na temat rzeczywistej sytuacji osób o skłonnościach homoseksualnych w Polsce. Zaprezentowaliśmy w nim wyniki badań unijnej Agencji Praw Podstawowych, które dowodzą, że w Polsce rzadziej niż w krajach zachodniej Europy dochodzi do przejawów dyskryminacji ze względu na identyfikowanie się z ruchem LGBT. Nasz raport został przetłumaczony na język angielski i zaprezentowany na międzynarodowej konferencji prasowej. Wysyłaliśmy go też do unijnych urzędników oraz do europarlamentarzystów.

Komisja Europejska zamyka procedurę naruszeniową wobec Polski

Zamknięcie procedury naruszeniowej Komisji Europejskiej to zwieńczenie naszych działań.

Gdy w lipcu 2021 roku KE ogłosiła wszczęcie procedury, przekazaliśmy polskiemu rządowi kompleksową analizę prawną, zawierającą merytoryczne odpowiedzi na pytania skierowane do rządu przez unijnych urzędników.

Dziś portal Oko Press alarmuje, że w swojej korespondencji z Komisją Europejską, rząd „powielał linię obrony wykorzystywaną przez samorządy i reprezentujące ich przed sądami Ordo Iuris. Chodziło o to, by wykazać, że dokumenty nie miały mocy prawnej, a samorządowcy korzystali z konstytucyjnych gwarancji wolności słowa i poglądów.”

Nasza merytoryczna działalność analityczna i procesowa przyniosła więc bardzo konkretne owoce –nie tylko dla prorodzinnych samorządów, ale też dla całej Polski.

Rozliczmy kłamców

Wierzę, że decyzja Komisji Europejskiej będzie przełomem w walce o dobre imię prorodzinnych samorządów, pomówionych o dyskryminację i szerzenie nienawiści. Będziemy o niej przypominać w trwających procesach przeciwko autorom „Atlasu nienawiści”, w których reprezentujemy oczerniane przez nich jednostki samorządowe.

Prawnicy Ordo Iuris wytoczyli lewicowym aktywistom siedem procesów, w których – w imieniu władz prorodzinnych samorządów – żądamy od autorów „Atlasu nienawiści” przeprosin, w szczególności odczytanych przed budynkiem Parlamentu Europejskiego oraz wpłaty zadośćuczynienia na cele społeczne.

Dziś trwa już tylko pięć z siedmiu postępowań, ponieważ władze dwóch samorządów zrezygnowały z walki o swoje dobre imię. To niestety w dużej mierze efekt finansowych szantażów, gróźb i fali oszczerstw radykalnych aktywistów.

Dlatego nie możemy ustać w walce o dobre imię tych samorządów, które pomimo olbrzymiej nagonki nadal nie boją się stać na stanowisku, że rodzina jest wartością, którą władze publiczne powinny wspierać.

W jednym z trwających wciąż postępowań odbyła się w tym tygodniu ostatnia rozprawa apelacyjna, a wyrok ma zostać ogłoszony 7 marca. Liczę na to, że sąd stanie po stronie oczernianych samorządów.

Tym bardziej, że w trakcie rozpraw autorzy „Atlasu nienawiści” drwią z uczestników postępowania, prezentują pogardę dla polskiego prawa, a czasem ujawniają szokujące postulaty. Słyszeliśmy od nich, że nie wiedzą, co to jest „gender” i nie znają standardów WHO dotyczących edukacji seksualnej. Inni natomiast otwarcie standardy WHO wychwalają, wyrażając opinię, że zajęcia z edukacji seksualnej zgodnej ze standardami WHO powinny być obowiązkowe i odbywać się wbrew woli rodziców. Aktywiści mówili także o „przemocowych rodzinach” katolików, popierali adopcję dzieci przez pary jednopłciowe i organizowanie spotkań przedszkolaków z tzw. drag queens. Zgodnie powtarzają też, że chroniący małżeństwo i rodzinę art. 18 Konstytucji RP jest nienawistny.

Nasze pozwy przyniosły też bardzo konkretny efekt komunikacyjny – na głównej stronie oszczerczego „Atlasu nienawiści” widnieje dziś informacja o trzech trwających procesach. Dzięki temu każdy, kto wejdzie na tę kłamliwą stronę, będzie od razu wiedział, że ma do czynienia z informacjami o – mówiąc eufemistycznie – wątpliwej rzetelności. 

Samorządowa Karta Praw Rodzin – najlepszy wybór dla prorodzinnych samorządów

Teraz chcemy się skupić na dalszym promowaniu przygotowanej przez prawników Ordo Iuris Samorządowej Karty Praw Rodzin. Liczę na to, że dzięki naszym zwycięstwom, kolejne samorządy zdecydują się na przyjęcie naszej uchwały. Udowodniliśmy też, ze Samorządowa Karta Praw Rodzin to dobra propozycja dla samorządów, które najpierw przyjęły deklaracje przeciwko ideologii LGBT.

Szybka interwencja prawników Ordo Iuris uratowała gminę Wilamowice przed utratą 7,5 mln zł przyznanych jej w ramach tzw. funduszy norweskich. Gdy tamtejsi radni przyjęli własną uchwałę wyrażającą wsparcie dla „konstytucyjnego modelu rodziny opartego na tradycyjnych wartościach”, władze Norwegii, do których dotarły kłamstwa o „strefach wolnych od LGBT”, wstrzymały wypłatę środków. Złożyliśmy wówczas opinię do Ministerstwa Spraw Zagranicznych, wskazując, że Norwegia naruszyła w ten sposób umowę międzynarodową dotyczącą funduszy.

Jednocześnie zarekomendowaliśmy władzom Wilamowic zastąpienie dotychczasowej uchwały przygotowaną przez prawników Ordo Iuris Samorządową Kartą Praw Rodzin. Gdy gmina zastosowała się do naszej rady, rząd Norwegii odmroził przyznane jej fundusze, uznając, że SKPR nie ma charakteru dyskryminacyjnego oraz nie narusza „wartości demokratycznych”.


Wspólnie obronimy prawdę

Przed nami zatem ogrom pracy. W najbliższych tygodniach będziemy kontynuować procesy przeciwko autorom „Atlasu nienawiści”. Nadal będziemy też odkłamywać mit „stref wolnych od LGBT” w przestrzeni medialnej i na forum międzynarodowym.

Wreszcie bardzo istotny w tej sprawie może być również nasz udział w komitetach monitorujących wydatkowanie funduszy unijnych. Przedstawiciele Kampanii Przeciw Homofobii zapewniają, że będą dążyć do tego, by żadne unijne środki nie trafiły do samorządów, które przyjęły prorodzinne uchwały. Na szczęście w komitetach monitorujących wydatkowanie funduszy unijnych są także prawnicy Instytutu Ordo Iuris, którzy będą pilnować, aby lobbing genderystów nie doprowadził do faktycznej dyskryminacji prorodzinnych samorządowców.

Radykalni lobbyści są zresztą świadomi tego, że Ordo Iuris może być zagrożeniem dla ich planów, bo w grudniu ubiegłego roku do Komisji Europejskiej trafił list, w którym aborcyjny gigant Planned Parenthood (European Network) oraz genderyści z ILGA-Europe, Human Rights Watch, European Civic Forum, Center for Reproductive Rights, Women’s Link Worldwide czy wspomnianej Kampanii Przeciw Homofobii oraz Federacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny (FEDERA) wzywali do wykluczenia Ordo Iuris z grona organizacji monitorujących wydatkowanie unijnych funduszy.

Nie damy się zastraszyć! Będziemy nadal odważnie bronić życia, rodziny i wolności wobec ofensywy radykalnych ideologów. Skala naszej aktywności będzie jednak oczywiście zależeć od skali finansowego wsparcia dla naszych działań.

Każda analiza prawna, rzetelnie prostująca kłamstwa radykałów, każde memorandum do członków Parlamentu Europejskiego, Rady Europy, Organizacji Narodów Zjednoczonych czy Komisji Europejskiej – to zawsze konkretny koszt, który musimy ponieść.

Do tego dochodzą także wciąż toczące się procesy w obronie samorządów pomawianych o tworzenie „stref wolnych od LGBT”. W toku jest wciąż pięć postępowań. Dodatkowym kosztem są też postępowania w sprawach o sprostowania kłamstw na temat prorodzinnych samorządów, które są regularnie powielane w polskich mediach. Często wystarczy wysłanie stosownego wniosku o sprostowanie, ale zdarza się też, że musimy podjąć stosowne kroki prawne w obronie prawdy. 

Z wyrazami szacunku
RAFAŁ DOROSIŃSKI

P.S. Zamknięcie procedury naruszeniowej ws. „stref wolnych od LGBT” przypomniało nam o tym, że w prawnych bataliach, a zwłaszcza w przestrzeni informacyjnej i na arenie międzynarodowej – kluczowa jest konsekwencja. Jak się okazuje, bogatych i wspieranych przez globalne media lobbystów i ideologów można pokonać. Aby to było możliwe, trzeba być konsekwentnym i cierpliwym w rzetelnym prostowaniu ich kłamstw. Wierzę, że dzięki Państwa wsparciu prawda finalnie zwycięży. 
* ADW. RAFAŁ DOROSIŃSKI Adwokat, członek Izby Adwokackiej w Warszawie. Dyrektor Centrum Analiz Prawnych Instytutu Ordo Iuris. Absolwent studiów prawniczych na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, absolwent Centrum Prawa Amerykańskiego Uniwersytetu we Florydzie F.G. Levin College of Law i Uniwersytetu Warszawskiego oraz programu European Advocacy Academy w Brukseli. Stypendysta Acton Institute i Cato Institute. Autor licznych ekspertyz i opinii prawnych z zakresu ochrony praw człowieka, prawa rodzinnego, prawa samorządowego i prawa oświatowego. W latach 2010-2018 radny Rady m.st. Warszawy. 

Опублікував 
заступник голови з інформаційної політики, керівник інформаційного департаменту правління Громадської організації «Рух за життя та гідність людини», фундатор і координатор духовно-просвітницьких платформ «Захист християнських цінностей – основи життя та сім’ї в Україні»«Християни про справедливу війну»журналіст, магістр права, здобувач вищої освіти другого (магістерського) рівня спеціальності 011 «Освітні, педагогічні науки» освітньо-професійної програми «Християнська педагогіка» Навчально-наукового інституту менеджменту та психології ДЗВО «Університет менеджменту освіти» Національної академії педагогічних наук України (група ПВШХ-21) Олександр Кривенко 
+380632413681, krivenkokorr@ukr.net (основна скринька);  
akryvenko64@gmail.com , 
oleksandr.kryvenko.5@gmail.com (скриньки gmail.com винятково для гугл-сервісів, і не для надсилання доданих файлів) 

Genocide under the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide (Ukraine v. Russian Federation)

 182-20251208-pre-01-00-en.pdf INTERNATIONAL COURT OF JUSTICE Peace Palace, Carnegieplein 2, 2517 KJ The Hague, Netherlands Tel.: +31 (0)70 ...